Naruszenie praw pacjenta

Nie jest powszechnie wiadomym, że za zawinione naruszenie praw pacjenta przysługuje zadośćuczynienie za doznaną krzywdę. Taką możliwość przewiduje przepis art. 4 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. – o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Co więcej, pacjent w tym przypadku zobowiązany jest jedynie do wykazania, że doszło naruszenia praw pacjenta. Nie jest koniecznym natomiast udowodnienie naruszenia dobra osobistego.

W przypadku naruszenia prawa pacjenta do umierania w spokoju i godności (w tym zakresie można wyróżnić również prawo do obecności osoby bliskiej w trakcie udzielania świadczeń zdrowotnych, prawo do uzyskania informacji o swoim stanie zdrowia, prawo do żądania zaprzestania leczenia ratującego lub podtrzymującego życie), wymienione w przepisie osoby, tj. małżonek, krewni lub powinowaci do drugiego stopnia w linii prostej lub przedstawiciel ustawowy, mogą domagać się zasądzenia przez Sąd odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany przez nich cel społeczny.

Należy pamiętać, że nie w każdym przypadku zawinionego naruszenia prawa pacjenta ustawa przewiduje możliwość domagania się zadośćuczynienia na podstawie wskazanego przepisu art. 4. Nie dotyczy to sytuacji, gdy doszło do zawinionego naruszenia prawa pacjenta do:

–przechowywania rzeczy wartościowych w depozycie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne;
–informacji o rodzaju i zakresie świadczeń zdrowotnych udzielanych przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych;
–dostępu do dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia;
-zgłaszania działań niepożądanych produktów leczniczych.